Jelle Van Den Heede

Jelle Van Den Heede

Het schone aan het creëren zit voor mij vooral in het kijken, het ontdekken en het observeren van het kleine. In de details zit een verborgen laag van het leven waar we vaker aan voorbij lopen dan bij stilstaan. Ik verzamel het kleine om er een grotere betekenis aan te kunnen geven.

– Jelle Van Den Heede

De beelden van Jelle Van Den Heede (°1978) zijn als tactiele dromen. Ze creëert een poëtische wereld waar enkel gevoel telt, en al de rest verdwijnt. Haar werk is minimalistisch en fragiel, het nodigt de kijker uit om dichterbij te komen en haar wereld te ontdekken. In die wereld blijft haar blik vaak rusten op het kleine. De schoonheid in de details die in ons bestaan vaak over het hoofd worden gezien. Haar beelden stralen eenvoud, rust en verwondering uit maar getuigen voor de aandachtige kijker ook van een zekere gelaagdheid, verborgen in een gevoel dat een beeld vergezelt of in een titel die iets weggeeft.

In haar studie Grafische Vormgeving / Illustratie ontwikkelde Jelle haar gevoel voor evenwicht en compositie. Later volgde ze een opleiding Vrije Grafiek waarin ze haar tekenstijl als illustrator verder uitpuurde. Steeds meer verlegde ze in haar vrij werk de focus van het figuratieve naar het meer abstracte. Dit vertaalde zich in uitgepuurde lijnen, kleuren, vormen, ritme. Van daaruit evolueerde ze een drietal jaar geleden in de richting van de collagetechniek en recent ook de fotografie. Beide technieken vormen voor haar een manier van werken waarin ze het figuratieve naadloos laat aansluiten met het abstracte.

In essentie is Jelle binnen elke techniek op zoek naar hetzelfde; het perfect uitgebalanceerde beeld dat raakt in zijn eenvoud. Ze ziet zichzelf dan ook als een ‘beeldensprokkelaar’. Iemand die flarden van beelden verzamelt, ontleedt en composeert tot een nieuw beeld. Het is een intuïtieve manier van werken waarin ze een onderliggend gevoel probeert te vertalen naar een beeld dat net genoeg prijsgeeft.
In haar werk zijn twee thema’s heel aanwezig. De menselijke natuur en de ons omringende natuur. Beiden zijn onmiskenbaar met elkaar verbonden en in haar werk overlappen deze thema’s en het spanningsveld ertussen dan ook geregeld. Door al het overbodige weg te laten, door haar te herleiden tot haar essentie probeert Jelle de werkelijkheid te begrijpen. Haar werk balanceert hierdoor vaak op de grens van het figuratieve (wat herkenbaar is) en het abstracte.

Haar beelden zijn uiterst persoonlijke oplossingen. Het zoeken naar schoonheid en eenvoud biedt een persoonlijke uitweg uit de chaos van de werkelijkheid en uit de innerlijke chaos. Die chaos is universeel en eigen aan het leven / het mens zijn en door deze beelden te maken en te tonen, hoopt Jelle dat ze raken, refereren aan andere werkelijkheden en daar ook uitwegen bieden. De precieze invulling van de betekenis van een beeld laat Jelle daarom ook graag aan de kijker over.

“Het schone aan het creëren zit voor mij vooral in het kijken, het ontdekken en het observeren van het kleine. In de details zit een verborgen laag van het leven waar we vaker aan voorbij lopen dan bij stilstaan. Ik verzamel het kleine om er een grotere betekenis aan te kunnen geven.”