Wim Nival (1968, België, Gent)
Het kleine biedt me een kans een weg te vinden om het grotere te ervaren.
– Wim Nival
Minimaal maar doorleefd, ritmisch en bedachtzaam; het werk van Wim Nival dringt zich niet op, maar nodigt uit om ontdekt te worden.
Wim vertrekt van materiaal dat al een heel leven achter zich heeft en voegt er met eenvoudige middelen een sterk nieuw verhaal aan toe. Het resultaat is een mooi harmonieus oeuvre.
Wim Nival heeft een opleiding als schilder maar heeft zijn technische bagage uitgebreid door opleidingen te volgen in keramiek en vrije grafiek. Keramiek vind hij te complex en een te traag medium, maar het heeft hem wel gevoel voor materie en het tactiele bijgebracht. Van de grafische opleiding nam hij de aandacht voor lijn, vlak en typografie mee.
Zoeken en verzamelen maakt een belangrijk onderdeel uit van zijn artistieke proces.
Soms stuit hij op een boek, papier of klein houten object en is het meteen duidelijk welk beeld geschept moet worden. Tegelijkertijd staat zijn atelier vol met materiaal en bouwt hij (zo) een enorm archief op. Zijn beelden ontstaan heel snel en direct, maar de uitvoering kan een tijd in beslag nemen.
Perforaties zijn een metafoor voor gedachteloosheid, stilte. Ze werpen de vraag op; “wat maakt het werk? het papier wat resteert of wat er is weggenomen?” Het doet stilstaan bij thema’s als aanwezig/afwezig zijn, positief/negatief. Die tweeledigheid wordt getoond door beelden links en rechts tegenover elkaar te plaatsen. Het moment ‘nu’ in het midden vormt het tijdstip tussen twee gedachten.
De materialen die hij gebruikt zijn aan het vergaan. Een proces waar hij niet ingrijpt, simpelweg omdat ze mooi zijn in de staat waarin ze zich bevinden. Het voelt niet goed om te beslissen dat een werk niet meer mag leven, simpelweg omdat hij ermee gewerkt heeft. Het strookt niet met de manier waarop hij denkt. Dat maakt zijn werk ook duidelijk.